春日杂言十一首

chūn rì zá yán shí yī shǒu
春日杂言十一首

jiù shí céng yǒng mù lán yōu, jiù gǎo piāo líng mò zì shōu.
旧时曾咏木兰幽，旧藁飘零莫自收。
lǎo jìng bù fáng huā yīn fā, rén jīn bái jǐn shí fēn tóu.
老境不妨花因发，人今白尽十分头。