雪多矣岂窭人歉岁之所宜哉复用韵呈沅陵丈

xuě duō yǐ qǐ jù rén qiàn suì zhī suǒ yí zāi fù yòng yùn chéng yuán líng zhàng
雪多矣岂窭人歉岁之所宜哉复用韵呈沅陵丈

xuě yǐ shāng duō shàng jī yīn, tóng réng zhù nüè lǚ hào lín.
雪已伤多尚积阴，同仍助虐屡号林。
shì rén zhǐ xǐ qīng lián jìn, mù shí yīng bēi huáng dú shēn.
市人只喜青帘近，木食应悲黄独深。
bù dàn máo cí yōu dòng sǐ, gèng wén cháo xué zuò āi yīn.
不但茅茨忧冻死，更闻巢穴作哀音。
cǐ shī xiāo sè shuí néng tīng, yǒu kuì dāng nián hán dì yín.
此诗萧瑟谁能听，有愧当年寒地吟。